در زمستانے سرد ،

صداے پایم را بـﮧ بیمارستان سپردم

نامم را بـﮧ پرستار اتاق جراحے

تنــــــــــم را بـﮧ دست ِ پزشک ِ کشیک

نفسم را بـﮧ ملحفـﮧ ے سردِ تخت ِ اتاق ...

 ــــ این اتاق کجا و اتاق ِ صبح کجا .... ــــ

میان ِ اتاقے از سبزها

شال گردنم مثل دایـﮧ ایے ساکت و بے کس

همیشـﮧ با من بود

وقتے کـﮧ مثل ِ بید ، بر تن ِ خود مے لرزیدم .... /.

 

حالا زمستانے دیگر را تجربـﮧ مے کنم

ذهنم پر از خاطرات سرد ِ خط خطے شده

و رگ هایم خالے از هر چـﮧ خون ِ همخونے....!


+ نه تو تغییر می کنی

                         نه منتغییر می کنم           

             نه تغییر !  


++سال ِ پیش این موقع به تنم حتی یک سوزن هم نخورده بود ... حالا ...


بـعد از دو ماه حس آپ کـردم ... یـهــو


سـلام 


خـودمم نمیدونم چی مینویسم ...



زیـاد جـدی نگـیرین :)


خـدایـا کمکم کـن ...


بـای تا نمیدونم کـِی!