هـمیـشـﮧ هـسـت...!

وقتے مے‌روے


تـمـامِ خاطراتـ ـَت را هــم 


ریـشــﮧ‌کَــن کُــن و بــبـَـر ......


یــک عـُمـر شـدــﮧ اســت 


کــﮧ تــمــام ریـــشــﮧ هــایــم 


در انــتــظــار برگـــشــــتـنــت


ســوخــتــﮧ انــد ...


ـبــﮧ ایــن امــیــد 


کــﮧ شــایــد بــیــایــے 


و خــاطــرـــﮧ هــایــت را بــبــرے ...



   گــاهے  خــیـــال مــے ‌کــنــم


خــدا روےِ  لــحــظـﮧ‌هـــایــش قـــیــمـت گــذاشــتـــﮧ اســت ...


خــیــلــے  از شــب‌هــا ارزانــےِ  خـــودش !


امـــآ...


یــک شـب‌هـایــے  هـســت 


کــﮧ بــراے  مــن 


زیــادے  گــران تــمــام مـے ‌شـود ... 


.......



42

شـبـهـایـم را بــازنــویــســی مــی کــنــم ،کــنـــار ِ حــاشــیـه ی مــعــصــوم  احــســـاســم ! 


کــمــی  گِــلــه  دارم،


از شــبــهــایـــی کــه درکـــ ـم نــکــردنــد و ســیــاه مانــدنــد...

مــن ، جــادوی ِ مــاه را بــاور کــرده بــودم و بــه اعــجــاز ِ سـتـارگان ایــ ـمـان داشــتــم !

امــا افــسـوس !

بــاور و ایــمانــم تــنـهــا مانـــدنــد ،در تــوطــئــه ی تــیــرگــی ِ شـــ ـب ! :(

 

افــســوس کــه مــاهــَـم خــواب آلـــود بــود ...




یــک مــستــطـیــل به طــول ِ ۱65 و عــرضــش هــرچــه بــخــواهــی !

بـا لـِه شــدن غــریـبــه نــیـســتــم ... بــرای خــودم کافــی سـت ! امــا ...

مــن آرزو هــایم را بــا خــود بــه گــور مــی بـَرم !

مــن ؛ آرامــگــاه ِ آرزوهــایـم هــســتــم ...

گــور ِ دسـتــه جـــمــعــی ِ مـشـتی آرزویِ ......کــآل ِ کــآل ......


بــزرگ تــر لــطــفــاً !!



*چـه بــدجــنســــنــد لــحــظــه هــایــی کــه " شــیــن  ِ" شـــوقــم را مــی گــیــرنــد...

 و بــه "اشــکــم"مــی دهــنــد ...

 

ادامه نوشته